شیخ بهاءالدین میزان املشی فرزند فرج اله خان صوفی عالِم و فقیه برجسته گیلان در سال 1299ه.ق در ییلاق املش به نام “خوش خانی ” به دنیا آمد. پس از تحصیل مقدماتی در گیلان به نجف اشرف عزیمت كرد. شیخ بهاءالدین سرانجام به سال 1339 ه.ش به سوی ابدیت پرواز كرد.

جغرافیدان پیشکسوت و بنیان‌گذار دانشگاه گیلان. در ۱۳۰۴ در املش متولد شد و در سال ۱۳۸۴ درگذشت.

زاده 1313 در املش. روحانی و سیاستمدار ایرانی بود. مبارزه انقلابی در زمان قبل از انقلاب ایران (1357) بود و پس از انقلاب در سمت‌های گوناگون مانند دادستان کل کشور، عضو شورای نگهبان، نایب رییسی مجلس شورای اسلامی و عضویت در مجلس خبرگان اشتغال داشت.

میرزا حبیب‌الله سال 1234 ق. در املش چشم به جهان گشود. از مراجع بزرگ تقلید و مدرسین برجسته عصر ناصری. در نجف اشرف سکونت داشت و آثار فقهی زیادی از او به جای مانده است. وی دانشمند و محقق ژرف نگر، و از بزرگترین فقهای جهان تشیع و یگانه‌ی دوران خود بود.

شیخ ابومکارم ربانی املشی از علمای اهل املش (گیلان) بود که در شهر قم اقامت داشت. ایشان پدر آیت‌الله محمدمهدی ربانی املشی (فقیه و سیاستمدار برجسته‌ی جمهوری اسلامی) بودند.

پزشک حاذق و استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشکی تهران. در اواخر اسفند ۱۳۰۹ در املش متولد شد و در سال ۱۳۷۲ درگذشت.

عالِم و فقیه برجسته گیلان و از شخصیت‌های علمی املش. در املش متولد شد و در ادبیات فارسی و عربی، هیأت، ریاضی و نجوم استاد بود.

شاعر و ادیب معاصر گیلانی. متخلص به دامونی و اهل روستای کجید از دهستان سمام اشکورات شهرستان املش. در ۱۳۱۷ متولد شد.

از بزرگان شهر املش با ۱۲۰ سال عمر باعزت.

پسر میرزای رشتی، داماد آخوند خراسانی و وکیل اولین دوره مجلس شورای ملی سابق.

از مراجع بزرگ تهران و نواده میرزای رشتی.

شیخ ابوالقاسم معروف به ملاباشی و ملقب به افصح المتكلمن از مردم املش (میان محله) و از روزنامه نویسان صریح و با شهامت در نهضت مشروطه گیلان بود. وی اولین روزنامه‌نگار گیلان، مدیر و صاحب امتیاز روزنامه‌های خیرالکلام و صدای رشت، از بانیان مشروطه بود.

نماینده چندین ساله رهبری در املش، امام جمعه اسبق املش و از شاگردان حضرات آیات امام خمینی (ره) و اراک (ره) و نیز خیل عظیمی از علما و اندیشمندان و مبارزین انقلابی.